Ik had nooit gedacht ooit nog het lied van de sterren te mogen horen, maar dit jaar stond het in de krant: onze zon zingt! Het was het mooiste nieuws sinds tijden, vond ik. Stel je voor, onder de inktzwarte winterse nachtelijke hemel het sterrenkoor in de verte ... Het gaat weliswaar om bevingen in sterren die wij, met behulp van ons astronomisch instrumentarium, in geluidsgolven omzetten, maar het idee maakt ons beeld van het heelal weer iets 'levender', energetischer.
De Chinezen hadden het over ch'i, de kosmische energie waarvan alle fenomenen in de natuur een 'verdichting' zijn. De Boeddhisten spreken over de conceptuele leegte, of met een beeld: de oceaan die het wezen is van alle golven (verschijnselen). Het komt op hetzelfde neer: in se leven we in verbondenheid. We dénken wel dat we afzonderlijk van elkaar bestaan, maar dàt is nu net de illusie.
Moge 2011 voor iedereen een jaar van verbondenheid en resonantie zijn.
