Wat vieren we eigenlijk op deze dag? Waarom is 1 januari zo speciaal in de kalender? Ik zou veel liever iedereen elke dag een gelukkige nieuwe dag toewensen. In gedachten doe ik dat ook wel eens, maar liever zou ik er een gewoonte van willen maken.
De nieuwe cyclus van de kalender, zo belangrijk voor de Keizers van China destijds, die verantwoordelijk waren voor de ‘harmonie’, de afstemming van de menselijke op de hemelse ritmen (zon, maan, planeten) – zo kenmerkend voor een agrarische gemeenschap. Hoever zijn wij intussen niet van deze harmonie afgedwaald?
Gelukkig Nieuw Jaar, Gelukkige Nieuwe Dag, Gelukkig Nieuw Uur, Gelukkige Nieuwe Minuut, Gelukkige Nieuwe Seconde.... Gelukkig Leven!
Wil je reageren? Klik op ‘opmerkingen’ hieronder en volg de stappen. Weet echter dat je reactie pas zichtbaar wordt nadat ik ze heb gemodereerd (om spam te vermijden) Met dank!
maandag 31 december 2012
vrijdag 30 november 2012
Wees gelukkig!
De laatste trend die ons deze dagen door de strot geduwd lijkt te worden is het onderwerp ‘geluk’. Boekenrekken vol publicaties van geluksexperten of van hen die beweren hoe te zijn of worden. En iedereen schijnt te weten wat geluk is, want iedereen zoekt het... Het nieuwe doel: gelukkig zijn.
Na enig rondvragen zal blijken dat het aantal mensen dat openlijk toegeeft heel gelukkig te zijn aan de lage kant ligt. De meesten onder ons gaan gewoon het dagelijkse gangetje, met hier en daar een adrenaline- of endorfine-uitschieter, afhankelijk van de levensroutines waarin ze meedraaien.
Dus is er nu de nieuwe norm: wees gelukkig! En als je geen gelukszoeker bent, val je uit de boot. Maar anderzijds als je gelukkig bent zoals alle anderen, ben je niet creatief, uniek, opvallend in de massa.
In zulke tweespalt, hoe kan iemand in hemelsnaam zichzelf vinden, laat staan geluk?
Wil je reageren? Klik op ‘reacties’ hieronder en volg de stappen. Weet echter dat je reactie pas zichtbaar wordt nadat ik ze heb gemodereerd (om spam te vermijden) Met dank!
Na enig rondvragen zal blijken dat het aantal mensen dat openlijk toegeeft heel gelukkig te zijn aan de lage kant ligt. De meesten onder ons gaan gewoon het dagelijkse gangetje, met hier en daar een adrenaline- of endorfine-uitschieter, afhankelijk van de levensroutines waarin ze meedraaien.
Dus is er nu de nieuwe norm: wees gelukkig! En als je geen gelukszoeker bent, val je uit de boot. Maar anderzijds als je gelukkig bent zoals alle anderen, ben je niet creatief, uniek, opvallend in de massa.
In zulke tweespalt, hoe kan iemand in hemelsnaam zichzelf vinden, laat staan geluk?
Wil je reageren? Klik op ‘reacties’ hieronder en volg de stappen. Weet echter dat je reactie pas zichtbaar wordt nadat ik ze heb gemodereerd (om spam te vermijden) Met dank!
dinsdag 30 oktober 2012
Higgs
Hoera! Hier is eindelijk de Higgs boson! Dit nieuwe energie quantum, indirect waargenomen maar consistent met de theoretische voorspellingen ... deze ontbrekende schakel (waar heb ik dat nog gehoord?), deze grote sprong voorwaarts (!) voor de wetenschap.
Maar dit nieuwe fenomeen – nauwelijks een ding te noemen – dit nieuwe quantum dus, meer energie dan deeltje eigenlijk, werd het ‘ont-dekt’ zoals Heidegger het zou noemen? Was het er echt of zagen we het omdat we het wilden zien, dit nieuwste spinsel van de menselijke wetenschappelijke geest?
Wat is het volgende op het bord van de theoretici, vraag ik me af. Volgens mij staan ze nu oog in oog met het zwarte gat. Ik ben er tenminste gerust in: het heelal zal niet uiteenvallen. Op deze vooravond van Halloween is dit min of meer een geruststellende gedachte.
Wil je reageren? Klik op ‘reacties’ hieronder en volg de stappen. Weet echter dat je reactie pas zichtbaar wordt nadat ik ze heb gemodereerd (om spam te vermijden) Met dank!
Maar dit nieuwe fenomeen – nauwelijks een ding te noemen – dit nieuwe quantum dus, meer energie dan deeltje eigenlijk, werd het ‘ont-dekt’ zoals Heidegger het zou noemen? Was het er echt of zagen we het omdat we het wilden zien, dit nieuwste spinsel van de menselijke wetenschappelijke geest?
Wat is het volgende op het bord van de theoretici, vraag ik me af. Volgens mij staan ze nu oog in oog met het zwarte gat. Ik ben er tenminste gerust in: het heelal zal niet uiteenvallen. Op deze vooravond van Halloween is dit min of meer een geruststellende gedachte.
Wil je reageren? Klik op ‘reacties’ hieronder en volg de stappen. Weet echter dat je reactie pas zichtbaar wordt nadat ik ze heb gemodereerd (om spam te vermijden) Met dank!
zaterdag 29 september 2012
Volle Leegte
Met de Hubble telescoop – het toestel dat al lang buiten dienst had moeten zijn maar nog steeds schitterende beelden van het heelal doorstuurt en nieuwe ontdekkingen blijft doen – hebben we nu een foto van het heelal zoals het er 13.2 miljard jaar geleden heeft uitgezien. Een ‘babyfoto’ zeg maar, een schitterend beeld van het begin der tijden. Bezaaid met massa’s sterrenstelsels en gas. Een beeld waarin de tijd in één moment wordt samengetrokken, het verre verleden van het beeld met het nu van de waarnemer, die wij zijn.
Tegelijk stelt een van de vooraanstaande theorieën dat het heelal is ontstaan uit een ‘fluctuatie van niets’ – om het met een krantentitel te zeggen: ‘het niets kan iets’. Draait het u voor de ogen? Geen zorg, we laten het erbij dat dit het mysterie van het bestaan is.
Toch kan ik me niet van het idee ontdoen dat alle ritmen het universum, het kosmische verleden én wij nu, tegelijk in die oerknal aanwezig waren. De volle leegte.
Wil je reageren? Klik op ‘reacties’ hieronder en volg de stappen. Weet echter dat je reactie pas zichtbaar wordt nadat ik ze heb gemodereerd (om spam te vermijden) Met dank!
Tegelijk stelt een van de vooraanstaande theorieën dat het heelal is ontstaan uit een ‘fluctuatie van niets’ – om het met een krantentitel te zeggen: ‘het niets kan iets’. Draait het u voor de ogen? Geen zorg, we laten het erbij dat dit het mysterie van het bestaan is.
Toch kan ik me niet van het idee ontdoen dat alle ritmen het universum, het kosmische verleden én wij nu, tegelijk in die oerknal aanwezig waren. De volle leegte.
Wil je reageren? Klik op ‘reacties’ hieronder en volg de stappen. Weet echter dat je reactie pas zichtbaar wordt nadat ik ze heb gemodereerd (om spam te vermijden) Met dank!
zaterdag 25 augustus 2012
Scheiding en verbondenheid
Het boeddhistische beeld van de oceaan van het bestaan waarop de golven van de fenomenen ontstaan en vergaan is een krachtig beeld op zich. Het betekent dat, ondanks de differentiëring aan het oppervlak, in feite alles van eenzelfde orde is, één groot veld van verbondenheid.
Als we kijken naar de wijze waarop de dingen in de kosmos ontstaan, dan weten we dat op kosmische schaal het energieën zijn die het waar, wanneer en hoe van de sterren bepalen. Ook in de levende natuur wordt het steeds duidelijker dat er energetische ontstaanspatronen aan het werk zijn nog voor er zich wat ‘zichtbaars’ materialiseert.
De grote energetische oceaan van het universum, waaruit informatieve patronen (wij!) opborrelen... Is onze overtuiging, ons geloof, dat wij afgescheiden zijn van elkaar en van de wereld dan nog gegrond? Ligt de rijkdom van het leven écht in het surfen op de tipjes van onze eigen golf? En hoe ‘eigen’ is dat dan?
Wil je reageren? Klik op ‘reacties’ hieronder en volg de stappen. Weet echter dat je reactie pas zichtbaar wordt nadat ik ze heb gemodereerd (om spam te vermijden) Met dank!
Als we kijken naar de wijze waarop de dingen in de kosmos ontstaan, dan weten we dat op kosmische schaal het energieën zijn die het waar, wanneer en hoe van de sterren bepalen. Ook in de levende natuur wordt het steeds duidelijker dat er energetische ontstaanspatronen aan het werk zijn nog voor er zich wat ‘zichtbaars’ materialiseert.
De grote energetische oceaan van het universum, waaruit informatieve patronen (wij!) opborrelen... Is onze overtuiging, ons geloof, dat wij afgescheiden zijn van elkaar en van de wereld dan nog gegrond? Ligt de rijkdom van het leven écht in het surfen op de tipjes van onze eigen golf? En hoe ‘eigen’ is dat dan?
Wil je reageren? Klik op ‘reacties’ hieronder en volg de stappen. Weet echter dat je reactie pas zichtbaar wordt nadat ik ze heb gemodereerd (om spam te vermijden) Met dank!
dinsdag 31 juli 2012
“Al onze handelingen laten zien wie wij zijn”
Deze zomer gelezen in de Essays van Michel de Montaigne: “Elke trek van de mens, elke bezigheid kenschetst en onthult hem evenzeer als een andere.” Een van de hoofdthema’s, en tevens belangrijk criterium voor een waardevol leven is, voor Montaigne, de authenticiteit waarmee je als mens in de wereld staat. Deze authenticiteit toont zich in je handelingen – in de brede zin van het woord: het betreft naast je daden ook je ideeën, opinies, uitspraken en waardeoordelen. Hoe dat kan? We lezen verder: “De dingen hebben wellicht los van ons hun eigen maat, gewicht en hoedanigheden, maar in ons innerlijk geeft de geest er gestalte aan al naar hij ze begrijpt.” Het gaat om de bril waardoor we de wereld zien, en de kleur van die bril vertelt veel over onszelf.
“Gezondheid, geweten, gezag, kennis, rijkdom, schoonheid en hun tegendelen leggen bij binnenkomst hun kleren af en worden door de geest opnieuw gekleed, en in de kleuren die hem aanstaan: bruin, groen, licht, donker, hard, zacht, diep, flets, al naar het elke geest afzonderlijk goeddunkt, want ze hebben niet met elkaar de regels en modellen bepaald voor één bepaalde stijl: elke geest is koning in zijn eigen staat.”
Of wij gelukkig of ongelukkig zijn, hangt alleen van onszelf af.” (Boek I, Essay 50 – vertaling H. van Pinxteren, 2010)
Reageren? Klik op 'reacties', en volg de stappen. Let op: reacties worden pas zichtbaar na moderatie (spambestrijding)
zaterdag 30 juni 2012
De wildgroei van quotiënten
In mijn jeugdjaren werden we af en toe getest op ons intelligentiequotiënt IQ. Voor de rest gingen we af op onze aanleg en opvoeding om de zogenaamde socio-affectieve vaardigheden te ontwikkelen. Tot de komst van het EQ, het emotionele quotiënt. In de voorbije jaren werd daar het SQ ofte spiritueel quotiënt aan toegevoegd. Tot dusver ben ik nog bereid daarin mee te gaan. En nu treedt alweer een nieuw quotiënt aan: het RQ, ofwel risico-quotiënt, dat aangeeft in welke mate een mens in staat is het risicogehalte van situaties te voorzien.
“Meten is weten”, maar de vraag is: is de mens meetbaar en vooral, moet hij gemeten worden? Wat brengt ons dat bij? Betekent het niet gewoon dat we dan uitkomen bij een statistische of mathematische bepaling voor wat als ‘normaal’ moet worden beschouwd voor ‘mens zijn’? Geef mij dan maar liever een kleinste gemeen veelvoud…
Wil je reageren? Klik op 'reacties' en volg de stappen. Commentaren worden pas zichtbaar als ze door mij zijn gemodereerd, kwestie van spam te mijden ...
“Meten is weten”, maar de vraag is: is de mens meetbaar en vooral, moet hij gemeten worden? Wat brengt ons dat bij? Betekent het niet gewoon dat we dan uitkomen bij een statistische of mathematische bepaling voor wat als ‘normaal’ moet worden beschouwd voor ‘mens zijn’? Geef mij dan maar liever een kleinste gemeen veelvoud…
Wil je reageren? Klik op 'reacties' en volg de stappen. Commentaren worden pas zichtbaar als ze door mij zijn gemodereerd, kwestie van spam te mijden ...
dinsdag 29 mei 2012
Klus-reflecties
Leven is actie – van het elementaire ademhalen en hartpompen, over denken en voelen, tot het kalken van muren en het wieden van de tuin... Geen actie, geen leven. Aristoteles heeft het over ‘de actie in de dingen’, de en-ergeia (energie), die pas wordt waargenomen als ze haar potentieel actualiseert. Deze Griekse kijk berust dus eerst op het ding, dan op de energie – en dit vereist een oorzaak, een ‘maker’. Omgekeerd, in een oosterse benadering, is er eerst de energie (altijd geweest, zonder beginpunt noch eindpunt) waar verder niets over kan gezegd worden. De taoïsten noemen het ‘Qi’, de boeddhisten noemen het een conceptuele leegte, niet bevattelijk voor het verstand.
Wat dit alles met klussen te maken heeft? Met elke handeling geven we uiting aan deze energie - hoe ‘gefilterd’ ze ook wordt door onze persoon. En door mijn handelingen, mijn leven, is de wereld nooit meer dezelfde als voorheen.
Wil je reageren? Klik op ‘reacties’ hieronder en volg de stappen. Weet echter dat je reactie pas zichtbaar wordt nadat ik ze heb gemodereerd (om spam te vermijden) Met dank!
dinsdag 24 april 2012
Het verborgen leven van de plant
Waar nu precies de grens ligt tussen mens en dier is gedurende eeuwen onderwerp geweest van menig filosofisch debat. Toen men het er min of meer over eens was dat de mens – dat kennend wezen van goed en kwaad – het toppunt van de schepping was, kwam Darwin roet in het eten gooien en stelde dat het dier ‘mens’ gewoonweg een product van de evolutie was net als alle andere dieren. Tot op vandaag zijn er nog steeds mensen die dat een onaanvaardbare gedachte vinden.
Maar wat ook het verschil maakt tussen mens en dier, hier komt alweer de volgende verrassing: wetenschappers hebben vastgesteld dat ook planten cognitieve vermogens hebben. Ze kunnen omstandigheden en gebeurtenissen onthouden en zich aanpassen aan nieuwe condities. Aan hun groeibasis vinden we dezelfde cellen terug die bij de mens neuronen hebben voortgebracht. Hoe kan het ons ook verwonderen?
Het staat wetenschappelijk vrij vast dat één enkel aminozuur op de rug van een meteoriet uit de ruimte verantwoordelijk is voor alle leven op onze planeet. En het ligt tevens voor de hand dat, gezien er in onze Melkweg en alle andere galaxieën in het heelal overal dergelijke meteoroïden rondzwerven, leven een algemeen verschijnsel van het universum kan zijn (niet noodzakelijk in dezelfde vorm als hier bij ons, maar leven desalniettemin). En dat éne aminozuur is ontstaan uit chemische elementen die in sterren zijn geproduceerd.
Planten, dieren, mensen .... we zijn van hetzelfde sterrenstof gemaakt. Als dat geen mooie gedachte is!
Wil je reageren? Klik op ‘reacties’ hieronder en volg de stappen. Weet echter dat je reactie pas zichtbaar wordt nadat ik ze heb gemodereerd (om spam te vermijden) Met dank!
Maar wat ook het verschil maakt tussen mens en dier, hier komt alweer de volgende verrassing: wetenschappers hebben vastgesteld dat ook planten cognitieve vermogens hebben. Ze kunnen omstandigheden en gebeurtenissen onthouden en zich aanpassen aan nieuwe condities. Aan hun groeibasis vinden we dezelfde cellen terug die bij de mens neuronen hebben voortgebracht. Hoe kan het ons ook verwonderen?
Het staat wetenschappelijk vrij vast dat één enkel aminozuur op de rug van een meteoriet uit de ruimte verantwoordelijk is voor alle leven op onze planeet. En het ligt tevens voor de hand dat, gezien er in onze Melkweg en alle andere galaxieën in het heelal overal dergelijke meteoroïden rondzwerven, leven een algemeen verschijnsel van het universum kan zijn (niet noodzakelijk in dezelfde vorm als hier bij ons, maar leven desalniettemin). En dat éne aminozuur is ontstaan uit chemische elementen die in sterren zijn geproduceerd.
Planten, dieren, mensen .... we zijn van hetzelfde sterrenstof gemaakt. Als dat geen mooie gedachte is!
Wil je reageren? Klik op ‘reacties’ hieronder en volg de stappen. Weet echter dat je reactie pas zichtbaar wordt nadat ik ze heb gemodereerd (om spam te vermijden) Met dank!
vrijdag 30 maart 2012
Ober, één Aarde aub !
Nikolas Copernicus, die angstvallig zijn bevinding dat niet onze Aarde maar wel de zon in het centrum van het planetenstelsel staat wilde geheim houden (het is pas na zijn dood bekend geraakt) om niet uit de Kerk gebannen te worden, is in zijn graf zonet nog even stijver geworden. Want de wetenschap wéét nu: er is niet één Aarde, er zijn tientallen miljarden aardklompen in het hemelruim. Met die schatting (want dat blijft het, op basis van een steekproef) heeft ze haar eigen onderzoeksgebied naar buitenaards leven vergroot met enkele nullen.
“Indien de zon verdwaalde
Uit hare streek en zich bekleedde met een smook,
Om al den aardkloot toe te lichten, uit een rook
En zwarten damp, hoe zou de vreugd der wereld sterven!”
(Joost van den Vondel)
Niets is zo gunstig voor de menselijke geest als verruiming van perspectief en relativering van het zelf ten aanzien van het geheel. Wat zijn wij toch klein, in dat geheel. Wij zíjn ook dat geheel. Wat zitten we toch te krakelen op onze rotsblok!
Wil je reageren? Klik op ‘reacties’ hieronder en volg de stappen. Weet echter dat je reactie pas zichtbaar wordt nadat ik ze heb gemodereerd (om spam te vermijden) Met dank!
“Indien de zon verdwaalde
Uit hare streek en zich bekleedde met een smook,
Om al den aardkloot toe te lichten, uit een rook
En zwarten damp, hoe zou de vreugd der wereld sterven!”
(Joost van den Vondel)
Niets is zo gunstig voor de menselijke geest als verruiming van perspectief en relativering van het zelf ten aanzien van het geheel. Wat zijn wij toch klein, in dat geheel. Wij zíjn ook dat geheel. Wat zitten we toch te krakelen op onze rotsblok!
Wil je reageren? Klik op ‘reacties’ hieronder en volg de stappen. Weet echter dat je reactie pas zichtbaar wordt nadat ik ze heb gemodereerd (om spam te vermijden) Met dank!
dinsdag 28 februari 2012
Platwormincarnaties
“Experten van Nottingham University onderzoeken hoe twee soorten platwormen zichzelf steeds opnieuw kunnen regenereren. Dit zou wetenschappers een stap dichter brengen bij het ontwerpen van middelen die celveroudering bij de mens opheffen. […] Gedurende het onderzoek werden 20.000 nieuwe, volledig gevormde platwormen in het leven geroepen door eenvoudigweg één enkele worm in kleine stukjes te delen.” [Why flatworms may hold the secret to immortality]
Ik ga hier niet opnieuw de ethische vraag rond proefdieren stellen (zie januari). Ik vraag me gewoon af wat 20.000 verplichte nieuwe incarnaties van platwormen aan de wereld toevoegen, behalve dan het kwantitatief bewijs dat dit wetenschappelijk experiment herhaalbaar is. Vergelijkbare vragen zijn of reanimatie verantwoord is ‘in alle gevallen en tot elke prijs’ (cf. recent prins Johan Friso), of hoe lang levensfuncties machinaal moeten worden ondersteund (cf. Ariel Sharon, sedert 2006).
Wat zouden we écht bijdragen aan de wereld door onszelf ad infinitum te blijven regenereren? Ik acht mezelf, noch menig ander individu, niet zo belangrijk voor het welzijn van onze planeet. En de meesten onder ons hebben moeite om gelukkig te zijn in het leven, hoe kort ook. “Ze leefden nog lang en gelukkig”; ga voor dat geluk, en vergeet het lange, dat wordt mettertijd ook vervelend.
Wil je reageren? Klik op ‘reacties’ hieronder en volg de stappen. Weet echter dat je reactie pas zichtbaar wordt nadat ik ze heb gemodereerd (kwestie van spam te vermijden) Met dank!
Ik ga hier niet opnieuw de ethische vraag rond proefdieren stellen (zie januari). Ik vraag me gewoon af wat 20.000 verplichte nieuwe incarnaties van platwormen aan de wereld toevoegen, behalve dan het kwantitatief bewijs dat dit wetenschappelijk experiment herhaalbaar is. Vergelijkbare vragen zijn of reanimatie verantwoord is ‘in alle gevallen en tot elke prijs’ (cf. recent prins Johan Friso), of hoe lang levensfuncties machinaal moeten worden ondersteund (cf. Ariel Sharon, sedert 2006).
Wat zouden we écht bijdragen aan de wereld door onszelf ad infinitum te blijven regenereren? Ik acht mezelf, noch menig ander individu, niet zo belangrijk voor het welzijn van onze planeet. En de meesten onder ons hebben moeite om gelukkig te zijn in het leven, hoe kort ook. “Ze leefden nog lang en gelukkig”; ga voor dat geluk, en vergeet het lange, dat wordt mettertijd ook vervelend.
Wil je reageren? Klik op ‘reacties’ hieronder en volg de stappen. Weet echter dat je reactie pas zichtbaar wordt nadat ik ze heb gemodereerd (kwestie van spam te vermijden) Met dank!
zondag 29 januari 2012
Tweederangsleven?
“Bloeddeskundigen hebben een muis gemaakt met botafwijkingen vergelijkbaar met de menselijke ziekte myeloom – een vorm van bloedkanker die het beendergestel aantast.” Het is een doodgewone zin.
Mij stoort echter dit doodgewone. Om te beginnen vind ik dat in dergelijk taalgebruik de ‘normaalheid’ van zulke feiten ongemerkt binnensluipt in het dagelijkse discours, zodat het snel een alledaags niemendalletje wordt. Het leidt ons zo mogelijk nog verder weg van enige ethische of kritische invraagstelling.
Het onderzoek vertrekt uitsluitend vanuit een homocentrisch standpunt: de mens voor alles. De mens “maakt” de muis; de muis lijdt verplicht aan een dodelijke ziekte, die gemiddeld slechts 1-4 per 100.000 mensen treft. De muis heeft gewoon de pech genoomgewijs nogal op de mens te gelijken. Proefdier bij uitstek dus, want zijn procreatie is snel en veelvuldig, en tekorten kunnen snel worden aangevuld.
Ben ik dan een harteloze, die een zieke medemens geen genezing gunt? Natuurlijk niet. De vraag die gesteld dient te worden is niet of deze ziekte al of niet mag onderzocht worden. Volgens mij moet ze op een heel ander niveau worden gebracht, bijvoorbeeld: Waarom zijn er zoveel beschavingsziekten? Minder dan de helft van alle bekende ziekten kunnen door dieren opgelopen worden, de rest zijn allemaal beschavingsziekten. Moeten we onszelf, en onze kijk op ‘beschaving’ misschien eens niet onder de loep nemen?
Wil je reageren? Klik op 'reacties' hieronder en volg de stappen...
Mij stoort echter dit doodgewone. Om te beginnen vind ik dat in dergelijk taalgebruik de ‘normaalheid’ van zulke feiten ongemerkt binnensluipt in het dagelijkse discours, zodat het snel een alledaags niemendalletje wordt. Het leidt ons zo mogelijk nog verder weg van enige ethische of kritische invraagstelling.
Het onderzoek vertrekt uitsluitend vanuit een homocentrisch standpunt: de mens voor alles. De mens “maakt” de muis; de muis lijdt verplicht aan een dodelijke ziekte, die gemiddeld slechts 1-4 per 100.000 mensen treft. De muis heeft gewoon de pech genoomgewijs nogal op de mens te gelijken. Proefdier bij uitstek dus, want zijn procreatie is snel en veelvuldig, en tekorten kunnen snel worden aangevuld.
Ben ik dan een harteloze, die een zieke medemens geen genezing gunt? Natuurlijk niet. De vraag die gesteld dient te worden is niet of deze ziekte al of niet mag onderzocht worden. Volgens mij moet ze op een heel ander niveau worden gebracht, bijvoorbeeld: Waarom zijn er zoveel beschavingsziekten? Minder dan de helft van alle bekende ziekten kunnen door dieren opgelopen worden, de rest zijn allemaal beschavingsziekten. Moeten we onszelf, en onze kijk op ‘beschaving’ misschien eens niet onder de loep nemen?
Wil je reageren? Klik op 'reacties' hieronder en volg de stappen...
Abonneren op:
Posts (Atom)