Wat vieren we eigenlijk op deze dag? Waarom is 1 januari zo speciaal in de kalender? Ik zou veel liever iedereen elke dag een gelukkige nieuwe dag toewensen. In gedachten doe ik dat ook wel eens, maar liever zou ik er een gewoonte van willen maken.
De nieuwe cyclus van de kalender, zo belangrijk voor de Keizers van China destijds, die verantwoordelijk waren voor de ‘harmonie’, de afstemming van de menselijke op de hemelse ritmen (zon, maan, planeten) – zo kenmerkend voor een agrarische gemeenschap. Hoever zijn wij intussen niet van deze harmonie afgedwaald?
Gelukkig Nieuw Jaar, Gelukkige Nieuwe Dag, Gelukkig Nieuw Uur, Gelukkige Nieuwe Minuut, Gelukkige Nieuwe Seconde.... Gelukkig Leven!
Wil je reageren? Klik op ‘opmerkingen’ hieronder en volg de stappen. Weet echter dat je reactie pas zichtbaar wordt nadat ik ze heb gemodereerd (om spam te vermijden) Met dank!
Heel onze tijdsindeling is conventie en in die zin is 1 januari inhoudloos. Maar wellicht bundelt dat artificieel en conventioneel overeengekomen ogenblik, precies door de consensus errond,toch transcendent de mentale en affectieve energie van velen, op een niveau dat het individu overstijgt. Bovendien brengt samen feesten cohesie.
BeantwoordenVerwijderenEen bedenking
BeantwoordenVerwijderenHonderd keer hebben we het gehoord, niet steeds zo geijkt als het er staat, maar toch... “Gelukkig Nieuwjaar”. De formule verdeelt de mensen feitelijk in drie categorieën. 1. Zij die het gewild lollig opvatten (en het dus niet helemaal ernstig menen) met “ne gelukkige!...” 2. Zij die het formeel en deftig-steriel willen afhandelen en daarvoor hun “oprechte wensen en goede gezondheid” boven halen; en vervolgens 3. zij die er een bijna plechtige toespraak van maken, er god en klein pierke bij betrekken en alle verbale reserves in de strijd gooien. Ik zeg niet dat geen van hen niet ernstig meent wat hij/zij zegt. Zeker wel, de pit is nog aanwezig, doch het concept verschilt. Bij de eerste is dat eerder karikaturaal, bij de tweede meer normaal, bij de derde veeleer theatraal, want zelden denkt er -van deze drie soorten- iemand dieper over na wat dat geluk wezenlijk kan inhouden of waartoe het kan leiden. Daardoor is het “nieuwjaarwensen” voor veruit de meeste mensen een beruchte (of bezuchte?) ballast, die liefst zo gauw mogelijk samengeperst wordt tot een snelst mogelijke voltooiing.
De innigste, meest oprechte en geloofwaardigste opwellingen blijken nog te worden uitgewisseld tussen ouders en kinderen, geliefde familieleden en hechte vrienden; noemen we ze de clan-leden. De overige “verplichtingen” liggen in lossere verbanden en worden dito afgehandeld op besloten samenkomsten en privaatclubs, of op dolle party’s. Men kan zich bij zulke samenkomsten afvragen hoeveel van die “allerbeste wensen!” kort nadien nog overeind staan.
Ik gebruikte destijds wel eens de formule “Een voorspoedig nieuwjaar, en dat nu 365 dagen aaneen!”. Niet weinigen bekeken mij wel eens alsof ik getikt was.
Op zo’n moment schoof ik de maanden, weken, dagen, uren, minuten en seconden dan maar beter even naar het achterplan en liet mijn wenselingen verder leven zonder enig besef van wat ze hier eigenlijk deden.